NOVI SAD. Galerija Bel Art predstavlja od 4. maja do 10. juna 2022. zajedničku izložbu četiri umetnice: Bosiljke Zirojević Lečić, Andree Ivanović Jakšić, Emilije Radojčić i Ane Vrtačnik pod nazivom "Snaga je trajnost jakih osećanja". Svaka od četiri odabrane umetnice dugi niz godina je posvećena individualnom istraživanju koja prelaze granice tradicionalnih umetničkih medija gde svaka na svoj način traga i pronalazi materijale koji će biti upotrebljeni u umetničkom delu.
Emilija Radojčić
Umetnice okupljene na izložbi "Snaga je trajnost jakih osećanja", Ana Vrtačnik, Bosiljka Zirojević Lečić, Andrea Ivanović Jakšić i Emilija Radojčić, koriste minimalizam kao polaznu estetsku tačku u svom stvaralaštvu. Njihova dela se mogu sa jedne strane posmatrati kao njihov lični izraz bez narativnih elemenata gde je fokus stavljen na samo stvaranje dela uz veštu manipulaciju oblicima, linijama i teksturama.
U građenju slike sve četiri umetnice koriste neslikarske materijale i u ovim nekonvencionalnim slikama odnosno slikama-objektima uz pomoć različitih mekih tekstilnih materijala, vune, kartona i papira umetnice se poigravaju sa našim poimanjem materijala i njegove manifestacije u umetničkom delu. Svi radovi su taktilni, sami materijali ali i forme pozivaju na dodir i omogućavaju posmatraču direktan susret sa umetničkim delom gde su suprotstavljena svojstva materijala kao što su tvrdo i meko, čvrsto i fluidno, kruto i fleksibilno.
Svaka od četiri odabrane umetnice dugi niz godina je posvećena individualnom istraživanju koja prelaze granice tradicionalnih umetničkih medija gde svaka na svoj način traga i pronalazi materijale koji će biti upotrebljeni u umetničkom delu.
U konstantnoj potrazi i iznalaženju načina da istraže i upotrebe neumetničke materijale, često koristeći neslikarska sredstva redukuju elemente u njihovim radovima svodeći ih na minimum, a oni su zapravo jedan vulkan emocija koji ne počiva na kvantitetu nego na intenzitetu. Gradeći svoj lični umetnički jezik one prevazilaze postulate minimalizma u umetnosti, samo koriste taj prostor da bi u njega uvele izrazito intimne teme koje nisu eksplicitne i vidljive, ali se u samom izboru materijala ili formi, može diskretno iščitavati ženska umetnost.
Iako se u njihovom radu ne mogu prepoznati društveno aktuelne teme, mora se uključiti rodna perspektiva u njegovom sagledavanju naročito što je njihov rad konstantno usmeren ka čoveku u želji da u njemu pronađe i istakne humanost, a feminizam kao politička snaga nikada ne može biti na strani agresije i neravnopravnosti. U svojoj umetnosti traže mogućnost razumevanja koje će će nas voditi ka individualnom ali i kolektivnom isceljenju. A osnovni koraci na tom putu jesu istrajnost i nezaustavljiva energija, nežnost i snaga, koju koriste u pristupu istraživanja i kreacije umetničkog dela.
Slavica Žarković, kustoskinja