Mali likovni salon, Novi Sad. April 2006.
Vizuelno normiranje preovlađujućih senzibiliteta savremenog čoveka (usamljenost, postvarenje, akcentovanje spoljnog image-a u odnosu na klasična merila "bića" i "suštine"), prisutno u radovima autorke, predstavlja svojevrsni kontinuitet vizuelne prakse Mićićeve, i to, pre svega, u odnosu na predhodno realizovanu video-instalaciju ironičnog naziva: "Korisnik trenutno nije dostupan".

---

Utopijsko izlaganje odeće za svaki dan

Odeća za svaki dan Milice Mićić tematizuje sablasni svet "vešalica i garderobera", naizmenično pripisujući i oduzimajući "auru" izolovanim odevnim predmetima strogih ili u pozadinu utapajućih kontura, asimetričnih ili udvostručenih komada odeće, pri čemu su apstraktna tela, neka vrsta "podmetača", "vešalice" ili "kontrolora" i "prenosnika" vladajućih kulturnih obrazaca, koji se mogu iščitati iz odabranih komada odeće prisutnih na crtežima svedenog kolorita, kao i njima odgovarajućih, fetiških svojstava robe. Vizuelno normiranje preovlađujućih senzibiliteta savremenog čoveka (usamljenost, postvarenje, akcentovanje spoljnog image-a u odnosu na klasična merila "bića" i "suštine"), prisutno u radovima autorke, izvedenih pretežno u kombinovanij tehnici, predstavlja svojevrsni kontinuitet vizuelne prakse Mićićeve, i to, pre svega, u odnosu na predhodno realizovanu video-instalaciju ironičnog naziva: Korisnik trenutno nije dostupan.

Aktuelnost ove postavke, međutim, ne počiva samo u tome što ona efektno kodira svet javnog bleštavila i bespredmetni magizam XXI veka, nego što, osim ove dijalektički izvedene detekcije njegove istine, svojom subverzivnošću u odnosu na taj svet, uspostavlja razliku kao negaciju i kritiku vremena lažnih snova, u kome tela i njihove odevne replike beživotno vise, odražavajući svu distopijsku prazninu savremenog univerzuma.

Dr Divna Vuksanović