Nils Ramhoj

Da li su nam dom postali Internet i društvene mreže? Koliko je u kontekstu globalizacije doživljaj doma izgubio etničku specifičnost? Koliko na sadržinu ovog pojma utiču socijalna marginalizacija, psihološki pritisci, pandemije, prirodne katastrofe, migracije? Na koji način društvo posmatra migrante i migrantkinje, beskućnike i beskućnice? Može li nas umetnost učiniti društveno odgovornijim? Senzibilisati naš odnos prema marginalizovanom, drugom i drugačijem; prema čoveku, ekologiji i prirodi?  Šta se dešava sa ljudima koji su izgubili svoj dom? Da li želimo da im pomognemo i da li možemo pomoći? Da li okrećemo glavu od beskućnika na ulici? Nosimo li individualnu / kolektivnu odgovornost/krivicu?

Interdisciplinarna izložba "Značenje doma_2022" realizovana je uz učešće lokalnog stanovništva, kustosa, umetnika i volontera iz Estonije (Izabella Eck, Nima Sarabi, Fondacija Tartu 2024), SAD (Anthony Cervino, Shannon Egan / Ejecta Projects), Švedske (Nils Ramhøj), Japana (japanski umetnici u rezidenciji ART BOX u Novom Sadu) i Srbije (Stevan Kojić, Virtual.Unit – creative VR lab, Dejan Ilić).

Autori: Ljiljana Maletin Vojvodić, Dragan Vojvodić, Stevan Kojić, Anthony Cervino & Shannon Egan (Ejecta Projects, SAD), Nils Ramhøj (Švedska), Izabella Eck & Nima Sarabi (Tartu 2024), Virtual.Unit – creative VR lab (Maja Budžarov, Predrag Šiđanin, Luka Tilinger), Dejan Ilić, Takafumi Kanou (Japan), Chihiro ITO (Japan), Kohta Nagasawa (Japan), Maja Babić i Sara Milačić.

Značenje doma (Farsickness / Homesickness / Homlessness) predstavlja dugogodišnji, interdisciplinarni, kolaborativni projekat (istraživanje, ankete, tekstualni i audio-vizuelni radovi, performans) koji su multimedijalni umetnik Dragan Vojvodić i književnica Ljiljana Maletin Vojvodić realizovali tokom svojih rezidencijalnih i istraživačkih projekata u saradnji sa umetnicima i lokalnim stanovništvom u gradovima prestonicama kulture (Plzen 2015 i Tartu 2024), internacionalnim rezidencijalnim centrima (Typa museum, Konstepidemin, Nelimarkka museum, Gunnar Gunnarshús), udruženjima umetnika ili nevladinim organizacijama (EU-Japan Fest, Tokio) u Finskoj, Estoniji, Islandu, Češkoj, Švedskoj, Japanu, kao i sa psihološkinjom Majom Babić (Gerontološki centar Novi Sad).

Tema doma se preispituje iz aspekta kolektivnog i individualnog identiteta (Dragan Vojvodić, Meaning of home), ekologije (Nils Ramhøj, Betula Nostalgia), apsurda (Stevan Kojić, Samoodrživi sistem apsurda), klimatskih promena (Virual.Unit creative lab, Black Carbon), beskućništva (Maja Babić, Ljiljana Maletin, Dragan Vojvodić, Homelessness), odliva mozgova, globalizacije, neoliberalnog kapitalizma, neokolonijalizma (Ljiljana Maletin, Dragan Vojvodić, Gornje Nedeljice/Brezjak), migracija (Ljiljana Maletin, Dragan Vojvodić, Farsickness/Homesickness/Homelessness), školovanja (Izabella Eck, Nima Sarabi, Tartu through Foreigners’ Eyes), pandemije, prirodnih katastrofa (Dragan Vojvodić, Dejan Ilić, Hyperobject Fukushima 2019), lokalnog nasleđa, u kontekstu tradicije i istorije umetnosti (Entoni Servino, Homemade).

Stručno vođenje kroz izložbu planirano je za 5. decembar 2022. godine.

Projekat je realizovan pod pokroviteljstvom Fondacije Novi Sad Evropska prestonica kulture 2022 i deo su zvaničnog programa Druga ? Evropa.